Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
çətən — I (Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Xanlar, Ucar, Zəngilan) nazik qarğıdan hörülmüş aşsüzən. – Çətəni balaca balaca qarğudan toxerıx (Zəngilan); – Aşı çətənnən süzüllər (Göyçay); – Çətəni bəri gəti, aşı süzüm (Füzuli); – Mən çətən toxudum (Cəbrayıl); –… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
hörük — is. 1. Hörülmüş qadın saçı; saç burumu; hörmə. Qızın xurmayı hörüyü. – <Yasəmən> . . başını yumaq fikri ilə qara, uzun saçlarını hörükdən açıb döşünə tökdü. S. S. A.. Tükəzban xalanın . . əyildikcə yoğun hörükləri çiynindən sürüşüb sinəsinə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çəpərə — I (Bərdə, Mingəçevir, Zərdab) balıq tutmaq üçün əl toru. – Bir çəpərədə dörd xaşam balığı tutdum (Zərdab); – Çəpərəni gət gedəx’ balıx tutax (Bərdə) II (Cəbrayıl, Yardımlı, Qarakilsə) toyuğun qabırğa hissəsi. – Çəpərəni özün ye, mə: ayrı ət ver… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çələng — is. Gül və ya bitkilərdən dairə şəklində hörülmüş zinət, bəzək. Bu yaxında bir də ora qayıdaram mən; Bəxtiyarın qəbri üstə qoyarıq çələng. Ə. Cəm.. Gənc qızlar yüyürüşüb oğlanın başına ətirli dağ çiçəklərindən . . hörülmüş çələnglər qoydular. M.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hörgü — is. 1. Hörmə işi, hörmə tərzi; tikmə. Daşları müəyyən qaydalara əməl edərək bir birinə yapışdırmaq prosesinə hörgü deyilir. // Hörülmüş divar və s. Əhməd . . gözünü saralmış daşlara, uçuqsökük yerlərə, hörgülərin arasında bitən quru otlara… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çərk — (Cənubi Azərbaycan) çubuqdan hörülmüş aşsüzən. – Çərkin çubuxları sınıb, aş süzmax olmur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çitəx’ — I (Gədəbəy) naxış, bəzək. – Dəsmələ elə çitəx’ vurmuşum kun, gəl görəsən II (Ağcabədi) evin tavanına döşəmək üçün qamışdan hörülmüş tərəcə. – Çitəi əvin üsdünə hörüllər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çitəmə — (Ağcabədi, Cəbrayıl) qarğıdan hörülmüş çəpər. – Çitəmiyə paltar sərmişix’ (Ağcabədi) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
daşqura — (Şəki) palçıqsız hörülmüş daş hasar. – Havı daşdardan daşqura qurcax … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dərkal — (Quba) 1. çubuqdan hörülmüş həyət qapısı 2. iki bağ arasındakı çəpərdən keçid yeri. – Bizim bağın dərkalınnan keçəndə uşağ yıxıldı; – Dərkaldan keçmağ çux hasandu, ham da yoxun uladu … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
